Mijn leven was niet altijd zo heerlijk als het nu is.

Voordat ik mijn weg en innerlijke rust vond kampte ik met enorme stress en een depressieve geest. Zelfs schoten suïcidale gedachten wel eens door mijn hoofd. Ik groeide op zonder te zien hoe je van iemand kon houden. Van mijn 10e tot 12e levensjaar werd ik lang zwaar psychologisch en emotioneel gepest. Gelukkig kwam de middelbare school en ging ik weg van de pesterijen, echter niet zonder littekens. Littekens die ik nu zelfs nog herken als ze bovendrijven vanuit mijn onderbewuste. Van mijn 10e tot mijn 22ste leed ik aan: sociale angst, laag zelfbeeld en zelfvertrouwen, onzekerheid en wantrouw tegenover andere. Mijn leven stond in het teken van overleving en strijd. Ik ben naar jeugdzorg geweest en psychologen maar zonder succes. Ik kon niet rustig staan op het treinstation of bushalte. Ik was bang van binnen. Verjaardagen waren al helemaal een ramp.

Ik dacht dat de wereld hard, vijandig en competitief moest zijn en dus werd ik dat ook, vooral tegen mezelf. Voor de buitenwereld houd je lange tijd een masker op. Je wilt niet dat mensen je gaan zien voor hoe jij jezelf ziet. Maar als ik alleen was had ik het zwaar tot de finale klap dat alles veranderde.

Op mijn 24ste kwam mijn moeder te overlijden aan kanker. In de rouw verwerking werd mij het psychologische lijden te zwaar.
Ik moest loslaten wie ik was om een uitweg te vinden. Mijn eerste spirituele ontwaking gebeurde dan ook in deze periode, toen ik alleen door het bos liep, achter het huisje waar ik al die tijd voor mijn moeder had gezorgd. Ik luisterde naar een audioboek van Eckhart Tolle en die sprak over het ego en de kracht van het Nu. Op dat moment brak het door; Ik zag de bomen om mij heen licht uitstralen. Ik keek ver tussen de bomen door en alles was helder. Alsof er een filter van mijn ogen werd gehaald. Ik voelde een enorme vrede en verlossing door mij heen gaan. Een overgave met enorme kracht erachter. Een “ego death”.

Ik heb een tijdje in deze staat door het bos gelopen totdat het langzaam weg ebde. In de weken erna kwam deze staat van bewustzijn herhaaldelijk terug maar in minder sterke mate. Dat was mijn eerste kennismaking met een spirituele ervaring en zorgde dan ook voor een exponentiële leercurve in het leren kennen van mijn ware zelf. Maar het leven was nog niet klaar met me.

Toen ik 27 was overleed ook mijn vader. Mijn vader leed aan vasculaire dementie. Dit begon toen ik een jaar of 14 was. Ik heb mijn vader langzaam zien veranderen en zichzelf zien verliezen van hetgeen hij altijd gevreesd had. In de jaren dat een opgroeiende tiener eigenlijk hard een vader nodig heeft, moest ik daar zijn voor mijn vader. Ik heb veel van mijn ouders geleerd. In het begin wat ik vooral niet moet doen, maar later ook de eigenschappen gezien waar ik wel degelijk wat mee kon.

Naast dat ik mijn vader heb moeten loslaten ben ik ook onverwacht zelf vader geworden in datzelfde jaar. Prachtig! Maar een enorm lastige periode. Ik woonde in ons ouderlijk huis samen met mijn jongere broertje en zijn vriendin. Twee totaal verschillende levensfases. Waar de één nog vrij is om te gamen tot laat in de nacht en de ander verantwoordelijkheid moet nemen voor zijn zoontje en vrouw. Mijn vrouw komt uit Taiwan en sprak geen Nederlands. Onderling ervaarde wij ook enorme communicatie uitdagingen, zowel een taal- als culturele barrière. Daarnaast om mijn vrouw in Nederland te krijgen moest ik werk hebben.. en ik was net afgestudeerd en ik had niks. Ik pakte wat ik kon pakken en belandde in een koelcel.
Zwaar fysiek werk waar mijn lichaam en geest kapot van gingen. Een leven met slapeloze nachten, lange dagen en altijd pijn in het lichaam, geestdodend werk en je alleen voelen, want ik moest alles regelen voor ons zoontje, een net overleden vader en geen moeder meer hebben.

Dit zijn ingrediënten om in zware depressie te vallen, maar dit gebeurde niet. Want ik wist. Wie ik was. Wie ik echt ben en waarom ik op deze wereld ben. Ik ben hier om andere te helpen. Cliché natuurlijk, maar wat je hebt ervaren wil je aan andere meegeven. Ik wou altijd al andere helpen maar ik moest eerst mijzelf helpen. Hoe “sterker” jezelf wordt hoe meer je er voor andere kan zijn. Ik heb regelmatig de mooiste meest waardevolle gesprekken met mensen waar ik een helpende hand kan zijn een licht puntje op hun reis. Dit is voor mij mijn passie. Om een realisatie, een besef, een dankbaarheid, een loslaten te zien gebeuren bij de persoon tegenover mij.. is het mooiste wat er is.

Inmiddels zit mijn leven in kalm maar enorm enthousiast vaarwater. Ik blijf mijzelf uitdagen om te groeien.
Een enorme drive om spirituele werken, boeken en video’s tot mij te nemen. Leraren voor mij zijn dan ook Eckhart Tolle, Sadhguru, Osho, Ram Dass, Alan Watts, David Hawkins, Mooji, Abke, Ortega.

Deze reis heeft geleidt tot verscheidene unieke spirituele ervaringen die mijn wereld op zijn kop zette.
Mijn bewustzijn begon snel te stijgen en zo snel dat ik blijkbaar klaar was voor een ‘Kundalini Awakening’ (een fenomeen waarbij spirituele energy door je wervelkolom omhoog stroomt naar je kruin en je chakra’s opent).
Nadat dit gebeurde..was alles anders. Echt iets om op je eigen reis te ontdekken. En dat kan, voor iedereen.

“Psychologisch leiden is een katalysator voor spirituele groei. Een weg die je niet alleen hoeft te bewandelen maar wel zelf de stap moet zetten. De uitdaging aan te gaan en je ontdekkingsreis te beginnen.”

– Mark Isar